கடவுளுக்காக காத்திருப்போம்

கைலாயதிலிருக்கும்
சிவ பொருமானே

பாற்கடலில்
பள்ளி கொள்ளும் திருமாலே

பரமண்டலத்திலிருக்கும்
எங்கள் பிதாவே

எப்போது எங்கள்
சேரிக்கு வருவீர்கள்?

மெல்ல நகரும் நாட்கள்

நாடு இரண்டாயிருக்கின்றது
உண்ணாவிரதம் இருப்பவர்கள்
உணவில்லாமல் இருப்பவர்கள்

உங்களுக்கு தெரியுமா?
இந்த இரண்டையும்
நான் விரும்பவில்லை என்று

ஊழல் இரண்டாயிருக்கின்றது
லஞ்சம் கொடுப்பவன்
லஞ்சம் வாங்குபவன் என்றல்ல

ஒரு ரூபாய் வருமானத்தில்
கோடி செய்தவர்கள்
ஊழல் ஒழிக என்று சொல்லி
ஊழல் செய்யும் பூசன்கள்.

நாடு இரண்டாய் இருக்கின்றது
உங்களுக்குத்தான் தெரியுமே
இந்த இரண்டையும்
நான் விரும்பவில்லை என்று.

ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் திருமுக்குளம்

மனித கலாச்சாரமே நதி கரையில்தான் பிறந்து வளர்ந்ததாய் சரித்திர ஆய்வாளர்கள் சொல்லுவார்கள். நாகரீகத்தின் தொட்டில் நதி கரைகள்தான். சுமேரியாவிலிருந்து சிந்துசமவெளி கலாச்சாரம் வரை நதி கரையைதான் நாகரிகத்தின் வெளிப்பாடுக்கான இடங்களாக குறிப்புகளில் உள்ளன.

நதிகரையில் பிறந்தவர்கள், தங்களின் வாழ்க்கையை அந்த நதியின்றி நினைத்துகூட பார்க்க முடியாது. அது கரை புரண்டு ஒடும் கங்கையானாலும் சரி, வருடத்தில் முழுவதும் மணல் ஓடும் வைகையானாலும் அவர்களுக்கு அப்படி ஒரு பிணைப்பு நதியோடு. வைரமுத்து வராக நதி, வைகை நதின்னு அவர் எழுத்தில் நதிகளின் நினைவுகள் பெருக்கெடுத்து ஓடும்.

நதிகளில்ல சிற்றூர் பேருர்களிலும் கலாச்சாரத் தொட்டில், அங்கு இருக்கும் குளங்கள்தான். அதனால் மனித கலாசாரம் நீர் சார்ந்தது என்று தான் சொல்ல வேண்டும். அப்படிபட்ட குளம் சார்ந்த ஊர்தான் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர். அங்கு இருக்கும் குளம்தான் ‘திருமுக்குளம்’. ஊரில் மக்களுக்கு தேவையான பெரிய நீர் தேக்கமாயிருக்கின்றது.

சுகா எழுதிய ’மூங்கில் மூச்சு’ல், திருநெல்வேலியில் தாமிரபரணி ஆறு ஒவ்வொரு வீட்டின் ரேசன் கார்டிலும் சேர்க்கப்பட்டிருக்கும் என்று குறிப்பிட்டிருப்பார். ஆனால் என் போன்ற ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர்காரர்களுக்கோ அல்லது அங்கு இளம்பிராயத்தை கழித்த ஒவ்வொருக்கும் ‘திருமுக்குளம்’ என்பது நினைவு கார்டிலும் (Memory card) பதியப்பட்டிருக்கும். சுலபத்தில் அழிக்க முடியா பதிவாயிருக்கும்.

நான் படித்த சி.எம்.எஸ் மேல் நிலை பள்ளிக்கு, திருமுக்குளம் வழியாகத்தான் போக வேண்டும். நான் உடம்பு சரியில்லாத நாட்களைதவிர மற்ற நாட்களில் பள்ளிக்கு செல்லாமல் இருந்தில்லை. திருமுக்குளத்தை ஒரு நாளும் பார்க்காமல் இருந்தில்லை. பள்ளி முழு ஆண்டு விடுமுறையிலும் குளத்தை பிரிந்தது இல்லை. இன்னும் சொல்லப்போனால் அப்போதுதான் நாள் முழுவதும் குளத்தில் இருப்போம். கோடையில், நடுக்குளத்தில் மட்டும் கொஞ்சம் தண்ணீர் இருக்கும், மற்றபடி தண்ணீர் வற்றிய குளம்தான் எங்களின் கிரிக்கட் மைதானம். குறைந்து 10 அல்லது 15 குழுக்கள் எப்போதுமே விளையாடுவார்கள்.

ஒவ்வொரு வருடமும் நிறையாது, நல்லா மழை பெய்தால்தான் நிறையும். குளம் நிறையும் போது பார்பதற்க்கு மனதிற்க்கு சந்தோசமாயும், கண்ணுக்கு ரம்மியமான காட்சியாகவும் இருக்கும். குளம் நிறைந்தவுடன், போலீஸும், முனிசிபாலிட்டிலிருந்தும் தண்டோரா போடுவார்கள் – ’திருமுக்குளத்திற்கு பெற்றோர், தங்கள் குழந்தைகளைத் தனியே குளிக்க அனுப்ப வேண்டாம்’. ஆனால் அதில் ஒரு சோகம் என்னவென்றால், ஒவ்வொரு வருடமும், குளம் நிறைந்தவுடன் ஒரு பையன் நீரில் முழுகி செத்துவிடுவான். இறந்த செய்தி அறிந்தவுடன், போட்டது போட்ட படியே, அது பள்ளிகூடம் நடக்கும் நாளாயிருந்தால், எங்க அம்மா பள்ளிகூடத்திற்க்கே பதட்டத்துடன் வந்துவிடுவார்கள். நானும், எனது தம்பிகளும் பத்திரமாய் இருப்பதை பார்த்தால்தான் அவர்களுக்கு நிம்மதி. ‘பள்ளிகூடம் விட்டவுடன், ஒழுங்காக வீட்டுக்கு வரணும். திருமக்குளம் பக்கம் போன........”னு மிரட்டி செல்வார்கள்.

விறகுக்கு மலைக்கு செல்லும் விறகுக்கார பெண்கள் ”மேற்க நல்ல மழை, இன்னும் இரண்டு நாளில் திருமக்குளத்துக்கு தண்ணீர் வரும்’னு சொல்லும் போதே எங்களுக்கெல்லாம் உற்ச்சாகம் தொற்றி கொள்ளும். குளத்தின் மூணு மதகிலயும் தண்ணீர் அருவியா கொட்டுதுனு சொல்லும் போதே எங்க அம்மா மற்றும் தெருவிலிருக்கும் பெண்களுடன் சேர்ந்துபோய் பார்போம். குளம் நிறம்பியதும் மீண்டும் ஒருமுறை கூட்டமாய் சுற்றுலா பயணம் இருக்கும். ராஜபாளையத்திலிருக்கும் எங்கள் அக்காகூட இதற்க்காக வந்து போவார்கள்.

குளத்தின் தென்கிழக்கில் இருக்கும் அரச மரத்து துறையில் பையங்க யாரும் குளிக்க மாட்டார்கள். பெண்கள்தான் குளிப்பார்கள். அங்கிருக்கும் சுவற்றிலிருந்து ‘தொம்....தொம்’ என்று குதித்து நீச்சல் அடித்தால் பெண்கள் வைவார்கள். அதனால் பையங்க எல்லோரும் கீழ்பக்கக்கரையில் இருக்கும் படிதுறையில்தான் குதித்து குளிப்போம், தண்ணீர் நிறைந்திருக்கும் போது தீர்த்தவாரி மண்டபதின் மேல்ஏறி, அங்கிருந்தும் குதிப்போம். மணி கணக்காக குளிப்போம். நேரம் போவதே தெரியது. பசி எடுத்தாதான் வீட்டுக்கு போவோம். கலை வேலையில் நல்ல கூட்டம் இருக்கும். மேலேயிருந்து குதித்தால் சில பெரியவர்கள், வேறு படிதுறைக்கு துரத்திவிடுவார்கள். மத்தியானத்திற்க்கு பின் போனால் ஜாலியாக குளிக்கலாம். ஆனால் அந்த நேரத்தில், அங்கு ஒரு பைத்தியம் வரும். நிஜமாலுமே, அந்த ஆள் பைத்தியம்தான். அழுக்கான லுங்கி மட்டுமே உடுத்தியிருக்கும். கையில் ஒரு நீளமான கம்பு இருக்கும். அதனால் எங்களுக்கு என்ன பிரச்சனைனா? எங்களை மாதிரி சின்ன பையன்களை குளிக்க விடாமல் விரட்டும். எங்களை விரட்டிவிட்டு ஆளில்லாத படித்துறையில் இறங்கி போயி, கையிலிருந்த் கம்பால் தண்ணீரை விலாசு விலாசும். அதற்கு, பயந்து கொஞ்ச தூரம் சென்று விடுவோம். தூரதிலிருந்து, அந்த பைதியத்தை நோக்கி கல்லெறிந்து ”தகர டப்பா”னு காத்தினால் அடிக்க வரும். திருமுக்குளத்தில் நீச்சலடிப்பது போக இதுவும் ஒரு விளையாட்டாய் ஆகிவிடும்.

ஒரு நாள் இதை பார்த்த சுந்தரம் மாமா, எங்களையெல்லாம் திட்டிவிட்டு, அந்த பைத்தியத்திடம் போய், ‘மூர்த்தி வீட்டுக்கு போடா, அவனை நான் கூட்டியாறேன்”னு சொன்னார்கள். மந்திரத்திற்க்கு கட்டுபட மாதிரி, பைத்தியம் அப்படியே தெருவில் இறங்கி நடந்து சென்றது. அதன் பின் எங்களை கூப்பிட்ட சுந்தரமாமா, ’டேய் அவனை கல்லை கொண்டு அடிக்காதங்கடா. அவன் மகனுக்கு உங்கள் வயசு இருக்கும் போது இந்த குளத்தில் முழுகி செத்து போய்ட்டான்டா. அத நெனச்சி நெனச்சி அவனுக்கு பைத்தியமே பிடிச்சி போச்சி. அதான் உங்கள மாதிரி பையன்களை குளிக்கவிடாமல் வெரட்டுகிறான். இந்த தண்ணீதான என் மகனை கொன்னதுனு, கம்பால தண்ணிய் போட்டு அந்த அடி அடிக்கிறான். அவன் பையனை நான் கூட்டிவருவதாய் சொன்னவுடன் எழுந்து போயிட்டாம்பாரு. நல்ல நெசவாளிடா வினாயக மூர்த்தி”.

இதை சொல்லிவிட்டு, துண்டை இருப்பில் கட்டிக் கொண்டு, வேட்டியை அவிழ்த்து தண்ணில் நனைத்து துவைத்து குளிக்க ஆரம்பிதார் சுந்தரம் மாமா. எங்களுக்குத்தான அதன் பின் குளிக்க முடியவில்லை.

சென்னையில் கை ரிக்‌ஷா

புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள் !!!

தை முதல் நாள்தானே தமிழ் புத்தாண்டு? கலைஞர், தை முதல் நாளை தமிழ் புத்தாண்டு என அறிவித்தது, தமிழ் அறிஞர்களின் கருத்துகளைதான் (கலைஞரின் சொந்த முடிவல்ல). தை 1 தான் தமிழ்புத்தாண்டென அறிஞர்கள் கூறுவதை படித்துவிட்டு நல்ல சிந்தனையுடன் தை புத்தாண்டை கொண்டாடி மகிழ்வோம்.

தி.மு.க. ஆட்சியை மக்கள் கடந்த மே மாதம் தமிழ்நாட்டில் நடந்த சட்டமன்றத் தேர்தலில் தூக்கி எறிந்தார்கள், அ.தி.மு.க. ஆட்சி வந்தது. பதவி ஏற்ற அரசு மேம்பட்ட நிர்வாக்தையும் மக்கள் நல திட்டங்களையும் தரும் என எதிர்பார்த்தார்கள். ஆனால் அ.தி.மு.க. அரசு தி.மு.க.வினர் மீது தீவிர நடவடிக்கையும், அதி தீவிரமாய் தி.மு.க. அரசால் கொண்டு வரப்பட்ட திட்டங்களை ரத்து செய்தார்கள். அ.தி.மு.க அரசு ஆட்சிப் பொறுப்பேற்ற ஆறு மாதத்தில், மூடு விழா நடத்திய திட்டங்களில் சில;

· சமச்சீர் கல்வித் திட்டம் ஒழிப்பு
· செம்மொழி நூலகம் ஒழிப்பு
· அண்ணா பல்கலைகள் ஒழிப்பு,
· தொல்காப்பிய பூங்கா முடக்கம்,
· சென்னை புறநகர் போலீஸ் கமிஷனரகம் ரத்து,
· செம்மொழி பூங்கா பெயர் மறைப்பு
· முத்தமிழ் பேரவை
· மக்கள் நலப்பணியாளர்கள் நீக்கம்
· இலவசமாக கிடைத்த மருத்துவ இன்சூரன்ஸ் திட்டம் ரத்து
· அண்ணா நூற்றாண்டு நூலகம் குழந்தைகள் நல மருத்துவமனையாக மாற்றம்
· தை முதல் நாள்தான் தமிழ்ப்புத்தாண்டு’ என்ற முந்தைய அரசின் அறிவிப்பை மாற்றி ‘சித்திரை முதல்நாள்தான் தமிழ்ப்புத்தாண்டு’ என்று அறிவித்தது,
· சட்ட மேலவையை மீண்டும் கொண்டு வரும் திட்டம் ரத்து

கலைஞர் அரசு கொண்டுவந்த திட்டங்கள் என்பதற்காகவே நல்ல திட்டங்கள் எல்லாம் ரத்து செய்யப் படுகின்றது. கலைஞர் ஆரம்பித்ததை ரத்து செய்கின்றது அ.தி.மு.க அரசு. அப்படியானால், கலைஞரால் ஒழிக்கபட்டது ஆரம்பிக்க படுமோ?

கலைஞரால் ஒழிக்கப்பட்ட “கை ரிக்‌ஷா” மீண்டும் துவக்கப்படால், தமிழ் நாடு முழுவதும் கைரிக்‌ஷாதான். கை ரிக்‌ஷா அறிமுகத்தினால் ஏழை மக்களுக்கு வேலை வாய்ப்பு என அரசு அறிக்கை வெளியிடலாம். அரசின் நடவடிக்கையால் மசு கட்டுபடும் (air pollution) என சில அறிவு ஜீவிகள் வரவேற்கலாம் (குழந்தைகள் நல மருத்துவமனையாகஅண்ணா நூற்றாண்டு நூலகம் மாற்றபடும் என்ற அறிவிப்பு வந்த போது, அதை வரவேற்று தினமலர் செய்தி வெளியிட்டிருந்தது).

Picture Courtesy: http://www.thingsasian.com/stories-photos/3426

அழிக்க விரும்பா பிம்பங்கள்

ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் சி.எம்.எஸ். மேல்நிலை பள்ளியில் படிக்கும் போது படிப்பு மற்றும் விளையாட்டு (பள்ளியின் அணியிலிருந்ததால் தினமும் பேஸ்கட்பாலும், விடுமுறை நாட்களில் கிரிகெட்டும்) மட்டும்தான் பள்ளி வாழ்க்கை. அதைவிட்டால் பொழுது போக்கு என்றால் கதை புத்தகம் படிப்பது, ஓவியம் வரைவது மற்றும் நண்பர்களுடன் அரட்டை அடிப்பது. நண்பர்களுக்கு இருந்த மாதிரி எனக்கு சினிமாவில் விருப்பமே இருந்ததில்லை. பின்னர் புனித சவேரியார் கல்லூரி, பாளையம்கோட்டையில் புகுமுக வகுப்பில் சேர்ந்த போது படிப்பு மட்டுமே வாழ்கையாய் போனது. அடுத்த ஆண்டு நல்ல கல்லூரியும், விரும்பிய பாட படிப்பும் கிடைக்கவேண்டும் என்பதால் அப்படி அமைத்துக் கொண்ட வாழ்வு. இளம்கலை படிப்புக்காக கல்லூரியில் நுழைந்த போது வாழ்வே வித்தியாசமாவும் சுதந்திரமாயும் உணர்ந்தேன். ஆனால் மூன்று மாதத்தில் கேள்விப்படாத நிகழ்வுகள் நடந்தேறின கல்லூரியில். உடன் படிக்கும் முதலாம் ஆண்டு மாணவன், முந்தய நாள் இரவு ஹாஸ்டலில் மாணவர்களுக்குள் நடந்த கோஷ்டி தகறாறில் இரண்டு சீனியர் மாணவர்களுக்கு கைகள் உடைந்து போனதாய் சொன்னான். எலும்பு உடையும்படியான தகறாரா? அதுவும் 18 அல்லது 19 வயது பையன்களுக்கா? அப்படி என்ன அவர்களுக்குள் பிரச்சனை? ஒண்ணுமே புரியவில்லை முதலில். இந்தமாதிரி தகராறு அடிக்கடி நடந்தன. தகராறின் தன்மையையும் சேதத்தையும் பொறுத்து சில நாட்களோ, வாரங்களோ கல்லூரியை மூடிவிடுவர்கள். முதலாம் ஆண்டு முழுவதுமே தகராறின் காரணம் தெரியாவிட்டாலும், கல்லூரிக்கு விடுப்பு என்பதால் குஷியாகத்தான் இருந்தது. போகப்போக வகுப்புகள் நடந்த நாட்களைவிட கல்லூரி மூடப்பட்ட நாட்கள்தான் அதிகமாகின. மூடப்பட்ட நாட்களில் வீட்டிலிருந்த நாட்கள் போரடிக்க ஆரம்பித்தன.

இரண்டாம் ஆண்டில்தான் புரிந்தது தகராறின் காரணம் ஜாதிய வெறி என்பது. அப்போதுதான் எனக்கும் ஞாபகம் வந்தது, கல்லூரியில் சேர்ந்த போது, பல சீனியர் மாணவர்கள் ராகிங்கின் போது என்னுடைய ஜாதியை கேட்டது. இந்த கேள்வியே, என்னை எங்க அப்பவிடம் கேட்டு ‘நான் எந்த பிரிவில் வருவேன் – உயர் ஜாதியா? தாழ்ந்த ஜாதியா? கீழான ஜாதியா?’ என்று விளங்கிகொள்ள செய்தது. ஆனாலும் உடன் படிக்கும் சக மாணவர்களை வகை பிரிக்கவில்லை, இனம் பார்த்து சேரவுமில்லை. நான் மட்டுமல்ல, நிறைய மாணவர்களும் அப்படித்தான் – ஜாதியை பற்றி அறிவற்றவர்களாயும் அல்லது ஆர்வமற்றவர்களாயுமே இருந்தோம். ஆனால் இதற்க்கு மாறாக ஜாதிய வெறியில் ஊறித்திளைத்த கிராமத்திலிருந்தோ அல்லது குடும்ப பின்னணியிலிருந்து வரும் மாணவர்கள், ஜாதிய பிம்பங்களுடந்தான் வலம் வருவர்கள். அதுவும், தான் இன்ன ஜாதி என்று மிகவும் செருக்குடன். சரி, அவனவன் ஜாதி அவனுக்கு உயர்வாக தெரிந்தாலும் பரவாயில்லை. மற்றைய ஜாதிகாரர்களை, குறிப்பாக கீழ் ஜாதிகாரர்களை வசைபாடுவதையே வழக்கமாக்கி கொள்ளுவார்கள். உதாரணத்திற்க்கு,

ஏன்டா *****நாய் இங்கு வாரான்? (கீழ் ஜாதியின் பெயரை செல்லி அத்துடன் ‘நாய்’ என்ற விகுதியும் இணைந்தே உரையாடல்கள் இருக்கும்)

ஹாஸ்டல் மெஸ் நேரத்திற்க்கு பின்னால் லேட்டாக செல்லுவார்கள். அங்கு ஒண்ணுமே இருக்காது சாப்பிடுவதற்க்கு. உடனே. “*****நாய்கள் வந்து தின்னுட்டு போயிட்டனுகளா?”னு கேக்க வேண்டியது.

இப்படி ஜாதிய வெறி வளர்ந்து, நாங்கள் மூன்றாம் ஆண்டு படிக்கும்போது நடந்த தகராறில், இரண்டு மாணவர்கள் அடித்துக் கொல்லப்பட்டார்கள். வயது 18, 19ல் இருப்பவர்கள், சக மாணவனை கம்பால், இரும்பு கம்பியால் அடித்து கொன்றார்கள். என்ன ஒரு வக்கிரமம், என்ன வெறி? அடித்தது, பணக்கார ஏழெட்டு மேல் ஜாதி பசங்கள். செத்தது, ஏழை தலித் மாணவர்கள். கோர்ட் கேசுனு நடக்கும் போது, பார்த்த சாட்சியாக எந்த மாணவனும் வர பயந்தார்கள் அல்லது பயமுறுத்தப் பட்டார்கள். சரியான சாட்சியஙகள் இல்லாததால், மரண தண்டனையிலிருந்தோ, ஆயுள் தண்டனையிலிருந்தோ தப்பிவிட்டார்கள். சில வருட படிப்பு நாசமானது. அது ஒன்றும் அந்த பணக்கார பசங்களுக்கு பெரிதில்லை. அது சரி, ஆனால், எப்படி இரண்டு மாணவர்கள் கொலையுண்டார்கள்? தண்டனை யாருக்கு? அதற்கு, இரண்டு ஆட்களை பணம் (கூலி) கொடுத்து, அவர்கள்தான் கொலைசெய்ததாய் சொல்லச் சொல்லி, தண்டனை பெற செய்தார்கள். சாட்சியங்கள் இல்லை, நடந்தது ஊரைவிட்டு தொலைவிலிருந்த இடத்தில், இரவில் நடந்த கொலைக்கு காலையில்தான் போலீஸ் வந்தது, அழிக்கபட்ட தடயங்கள், பணபலம், செத்தவர்களுடைய பெற்றோர்கள் கூலிகள், சமுதாயத்தில் பலமற்றவர்கள் என கொலையாளிகளுக்கு சாதகம்தான் நிறைய.

இது நடந்தது 30 ஆண்டுகளுக்கு மேல் ஆகிவிட்டது. அப்போது கல்லூரியிலிருந்து படித்துமுடித்து மாணவர்களுக்கு இப்போது வயது 50. இவர்கள் எல்லாம், சிறந்த நிர்வகிகளாக தனியார் துறைகளிலும், அரசு பணியில் உயர் அதிகாரிகளாவும், கல்லூரிகளில் பேராசிரியர்களாகவும் இருக்கின்றார்கள். இவர்கள் சேர்ந்து, கூகுள் குரூப் ஆரம்பித்து நடத்தி வருகின்றார்கள். சிலரின் உழைப்பால், கல்லூரியில் படித்ததில் 10 அல்லது 12 பேரைத்தவிர, அனைத்து தோழர்களையும் கண்டறிந்து, தொடர்பை உருவாக்கினார்கள். கூகுள் குரூப்பில் தொடபுக்கு வந்தவுடன், எல்லோருக்கும் மகிழ்ச்சி. எல்லோரும், கல்லூரியிலிருந்து பிரிந்த 20 வயதிற்க்கு திரும்பினார்கள். பணம், நேரம், உழைப்பை செலவு செய்து ஒருங்கிணைத்தவர்களுக்கு சந்தோசமாயிருந்தது.

இந்த திறந்த வெளி என்னும் கண்ணாடி கூண்டுக்குள் கல் எரிந்தான் ஒருவன். உடன் படித்த எத்தனையோ பெண்களிருக்க, ஒரு பெண்னை, கல்லூரியில் படிக்கும்போது இருந்தாளே ****வாலா? (ஒரு மிருகத்தின் வாலா?), அவளா இவள்? என்று கேட்டான் ஒரு ஈ மெயிலில். சிலர்தான் எதிப்பு தெரிவித்து, இது பொதுவெளி, இங்கு இப்படி நடப்பது தப்பு என்றும் அதற்கு மன்னிப்பு கேட்கவேண்டுமென்றார்க்ள். அவன் மன்னிப்பே கேட்கவில்லை. அது மட்டுமல்லது அவன் கல்லூரியில் படிக்கும்போதே அப்படிதான் என்று அவனின் குணாதியங்காளை செல்லி ஒருசாரார், மன்னிப்பு கேட்காமல் பார்த்து கொண்டார்கள். ஐம்பது வயதில் ஒரு பெண்ணைபார்த்து, ’*****வால்’னு பொதுவெளியில் கேட்பது, அநாகரிகம். தப்பையும் பண்ணிவிட்டு “சாரி’னு செல்ல முடியாமல் ஈகோ தடுப்பதாய் எண்ணினேன். அப்போதுதான், நண்பன் என்னிடம் பேசும்போது சொன்னன், அது ஈகோ பிரச்சனையில்லை, ஜாதிய வெறி என்று. அது மட்டுமல்லது, என்னதான் ஆனாலும் அவன் ‘சாரி’ கேட்க மாட்டான், கேட்கவும் விடமாட்டார்கள். காரணம், அந்த பெண் ஒரு தலித். அப்படி கேட்டவனை கூகுள் குரூப்பிலிருந்து யாரும் வெளியேற்ற சொல்லவில்லை.


மறறுமொரு நிகழ்வு. நிதி நிர்வாகதில் நடந்த முறைகேட்டை ஒருவன் கேட்டான். (அவனுக்கு சேகர்னு பெயர் வைத்துகொள்ளுவோம்). உடனே, நிதிக்கான பொறுப்பானவனும் (அருண் என்று வைத்து கொள்வோம்) அவனை சேர்ந்தவர்கள் யாரும் விளக்கம் அளிக்காமல், சேகரை அடித்து விடுவேம், நொறுக்கிவிடுவோம் என்று ஈ மெயிலிலே மிரட்டினார்கள். அப்படி மிரட்டிய அருணுக்கு கல்லூரி பேராசிரியர் வேலை! (அப்படி நாங்கள் மிரட்டவே இல்லை என்று சொல்ல முடியாது. அதற்கான எழுத்து பூர்வமான சாட்சியம் கூகுள் குருப்பிலிருக்கும் எல்லோரிடமும் உண்டு). இந்த மிரட்டலுக்கு சேகர் பயப்படாமல் ’வந்து பார்’ என்றான். செய்வதறியாத அருண், நான் சேகருடன் தொலைபேசியில் பேசி சமாதானமானதாய் ஒரு மெயில் அனுப்பிவிட்டான். சேகரும், அரசு நிர்வாகதில் உயர் அதிகாரிதான். அவன் கேட்ட கேள்வியும் சரிதான். அப்ப ஏன் அவனை மிரட்டினார்கள். என்றால், அவர் ஒரு தலித்.

கொஞ்ச நாட்கள் பொருத்திருந்தவர்கள், மீண்டும் சேகரின் மேல் குற்றசாட்டு. என்னவென்றால், அவன் கூகுள் குரூப்பில் ஒரு குறிப்பிட்ட மதம் சார்பாய் மெயில் அனுப்புவதாய். அது என்னமோ உண்மைதான். ஆனால் குற்றம் சாட்டுபவர்கள், அவர்களின் மதம் சார்பாய் அவர்கள் நம்பும் கடவுளின் படங்களையும், மத நூல்களிலிருந்து மேற்கோள் காட்டுவது என்று பார்த்தால் 20 மடங்கு மிகுதி. (யார் மதம் சம்பந்தமாய் எழுதுகின்றார்கள் என்று இருக்கின்ற ஈ மெயில்களை பார்த்தாலே தெரியும். அதை குற்றம் சாட்டுபவர்கள் மறந்து விட்டார்கள்). சேகர் மதம் சார்பாய் மெயில் எழுதுவதால் அவரை கூகுள் குருப்பிலிருந்து வெளியேற்ற வேண்டும் என்ற மிரட்டல்கள். மேலும் சிலர் சேகரை பார்த்து ‘நாய்’ என்ற விகுதியும் இணைந்தே ஈ மொயில்தான் அனுப்புகின்றார்கள். (இதில் கூத்து என்னான்னா? இப்படி ‘நாய்’ உரையாடல் நடத்துவது, ’*****வால்’ என்று கேட்ட ஒழுக்கசீலர்!!!!). வெறியில் ஒருவன், ’மாறுகால் மாறுகை வாங்கிவிடுவேன்’ என்று சேகரை பார்த்து மெயிலில் எழுதுகின்றான். இப்படி சொன்னவன் ஒரு அரசு ஊழியன். ’மாறுகால் மாறுகை வங்கிவிடுவேன்’ என்று சொல்லுமளவுக்கு ஜாதிய வெறி. அப்படி சொல்லுவதனால் ஆன பின் விளைவுகளை எண்ணிபார்ப்பதில்லை. எண்ணமற்ற மனம், அறிவை இழந்துவிடுகின்றது. அறிவற்றவனுக்கு தெரியாது, இந்த ஈ மெயில்லை வைத்து சட்ட நடவடிக்கை எடுக்கலாம் என்பது.

இவர்கள் ஒன்றை சுத்தமாக மறந்துவிட்டார்கள். இபோது இவர்கள் ஆடும் களம் மாறியிருக்கின்றது. ஈ மொயில், அதுவும் ஈ மொயில் குழுமம் என்பது திறந்த வெளி. கூகுள் குருப் எனபது பொது வெளி. இங்கு தடையங்களை அழிக்க முடியாது. சாட்சியஙகளை குலைக்க முடியாது. எனக்கு என்ன அதிர்ச்சி என்றால், கல்லூரி நாட்களில் ஜாதி பிரஞ்சை இல்லாமல் இருந்தவர்கள் சிலர்கூட, இப்போது ஜாதிய பிம்பங்களின் பிரதிபலிப்பாய் பட்டவர்தனமாய் வெளிபடுகின்றார்கள். என்ன செய்ய, ஜாதிய உணர்வு என்பது இவர்களுக்கு அழிக்க விரும்பா பிம்பங்கள். ஜாதிய வெறி இவர்களின் எலும்புகளின் உள்ளே உறைந்து போயிருக்கும் மஜ்ஜைகள் (Caste feeling is buried so deeply into their bones). இவர்களின் பிம்பங்கள் உடைபட, ஜாதியமற்ற சமுதாயம் அமைய இன்னும் சில நூற்றாண்டுகள் காத்திருப்போம்.

கொத்து கொத்தாய் செத்தார்கள்

இராக்கில் போர்
முடிவடைந்து விட்டதாம்.
தினமும் ஒரு தெருவில்
குண்டுவெடிப்பு.
உதிரத்தால்
ஊர் எங்கும் கோலம்.
ஓடமுடியாமல்
ஒன்றாய் செத்தார்கள்.
கொத்து கொத்தாய்
பிண குவியல்கள்.
குழந்தைகள் ஒவ்வொன்றும்
செத்தபின்பும் முகத்தில் சிரிப்பு
பார்த்தவுடனே
கடவுளை அடக்கம் செய்தேன்.












Picture Courtesy:
(1) Source: http://www.businessinsider.com/10-most-dangerous-places-on-earth-2011-8?op=1

(2) Source:http://in.news.yahoo.com/photos/pictures-of-the-week-14th-feb-20th-feb-slideshow/#crsl=%252Fphotos%252Fpictures-of-the-week-14th-feb-20th-feb-slideshow%252F9-potw-200211-photo.html