ஒரு பூவின் மரணம்

காலையில் பூத்துக் குலுங்கியது மரம்
    மாலையில் பூமியில் கிடப்பவையெல்லாம்
புண்ணைமரத்தின் பூக்கள்
    பூக்களின் ஒவ்வொரு இதழ்களிலும் பூரிப்பு
மிச்சமில்லா வாழ்க்கையின் மகிழ்ச்சி
    ஒரு நாள் வாழ்ந்தாலும் நிறைவனது
பூக்கள் எல்லாம் சொல்லும்
    இறப்பு வலியில்லா சுகம்
மரணம் முடிவில்லா நிறைவு
    பூக்கள் ஒவ்வொன்றும் தென்றலை சுவாசித்தன
சூரியனோடு சுகமாயிருந்தன
    மொட்டிலிருந்து மலரும்போது கிழற்சி
மரத்திலிருந்து பிரியும்போது மகிழ்ச்சி

என்னவளே

செக்க செவந்த புள்ள

      செம்பருத்தி பூப்போல

பக்கத்தில வந்தாலே

      சொக்குதம்மா ஆளை

நித்தம் நித்தம் உன் நினைப்பு

      தித்திக்குமே என் நெஞ்சிலே

முத்துமுத்தாய் உன் பேச்சு

      முத்தமாய் எனக்கினிக்கும்

சிகிச்சை

ஊசி வேண்டாம்

     வலிக்கும்
மாத்திரை
     சாப்பிட்டுக்கோனு
சீட்டு எழுதி கொடுத்தார்
     குழந்தை டாக்டர்
வாங்கி கொண்ட
     நோயாளி பொம்மைகள்

பார்வை

அம்மா…….. பாருமா 
     இவன் என்னை அடிக்கின்றான் 
குரல் வந்த திசையில் திருப்பி 
     ’அடிச்சிக்காம பாத்து விளையாடுங்கள்’ 
கண் தொரியாத அம்மா சொன்னாள்

ஏன் இவர்கள் இப்படி?

எத்தனை தடவை

  அலைகள் அழைத்தாலும்

கரைகள் போவதில்லை

  கடலுக்குள்

எல்லோருக்கும்

  வழிசொல்லும்

வழிகாட்டி பலகைமட்டும்

  யாருடனும் பயணிப்பதில்லை

ஊரின் பெயர் பலகை

   வருவோரை வரவேற்றது

அதுமட்டும் ஊருக்குள்

   வரவேயில்லை

பேச்சு

பொய் பேசுவாயா?

   ’ஆம்’ என்று 

சொன்னேன்.

    நான் பேசுவது

உண்மையா? பொய்யா?

ஆபரணம்

நம்மூரில்

   புன்னகைகூட

அணியமாட்டர்கள்

    விதவைகள்