மனிதாபிமானம்

புலம்பெயர் தொழிலாளிகள்
        அடிமேல் அடிவைத்து
ஆயிரம் மைல்கள் நடந்தார்கள்

ஒவ்வொரு அடியிலும்
      நசுங்கி செத்தது
மனிதாபிமானம்

முதிர் கன்னிகள்

இருபது வயதில்
    நிகழ்காலத்தில்
எதிர் கால கனவுகள்

நாற்பது வயதில்
    நிகழ் காலமே
இறந்த காலமாகிவிடும்

துணையை இழந்தால்
    வாழா வெட்டி
துணையே கிடைக்காவிடில்
    வாழ்வே வெட்டி

ஃபேஷன்

சரிவுப்பாதை
     மாடல் நடந்து வந்தாள்
அவள் உடம்பொல்லாம்
     பார்வையாளர்களின்
கண்கள்
     ஒட்டிக்கொண்டன

கடலலைகள்

யாரங்கே
      மடித்து மடித்து
கரையில் வைத்த
      அலைகளை
கலைத்துவிடுவது

அப்பாவான மகன்

இரண்டு வயதில்
     நான் நீயாக
ஆசைப்பட்டேன்
     உன் சட்டையை அணிந்து
உன் செருப்பின் கட்டைவிரலில்
     காலையே நுழைத்து
நான் நீயானேன்

கற்பமாகாத இறகுகள்

அவள் படிப்பற்க்காக
     ஆங்கில புத்தகத்தை
அத்தனை முறை திறந்ததில்லை
     இன்று மட்டும்
பலமுறை பார்த்துவிட்டாள்
     நேற்று வைத்த மயிலிறகு
குட்டி போட்டதா என்றறிய

இருள்

பகலைக் காண
     இரவெல்லாம்
காத்திருந்தும்
     பகல் வந்ததும்
பார்க்காமல்
     போய்விட்டது இருள்

அடி

கிடந்த இலைமேல்
     விழுந்த இலை
மொதுவாய் கேட்டது 

     அடி பட்டதா? என்று

காமம்

கழிப்பரை சுவரின்
     கிறுக்கல்களும்
வாசகமும்
     சுவரில் புணரும்
சித்திரமாய்
     வழிந்துவிடுமோ
இயலாதவனின் காமம்

மரியாதை

நீ நிமிர்ந்து
     நடக்கும் போது
உன் நிலழ்கூட 

     மண்டியிடாது யாருக்கும்